کد مطلب:224001 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:123
خلقت عبث نیست
افحسبتم انما خلقناكم عبثا و انكم الینا لاترجعون - فتعالی الله الملك الحق لا اله الا هو رب العرش الكریم (آیه 118 سوره نور)
در پیرامون سخن امام(ع) در نظم تكوین
آیا گمان می كنید آنچه ما آفریده ایم بیهوده و باطل است آیا خیال می كنید بسوی ما بازگشت نخواهید كرد.
این خیال باطل و گمان بیهوده است. پروردگار آفریننده عالم و آدم برتر و بالاتر از همه چیز و همه كس است پادشاهی و فرمانروائی او بر حق است و جز او خدائی نیست اوست كه آفریننده و پرورش دهنده عرش اعظم و هیئت كبیر عالم است.
و ما خلقنا السموات و الارض الا بالحق
خلقت و آفرینش عالم و آدم و آسمانها و زمین عبث و بیهوده نبوده بحكم عقل و خرد و علم و دانش در سلسله علل و معلول هیچ موجودی بدون علت غائی لباس وجود نپوشیده عالم وسیع آفرینش كه عبارت از یك سلسله منظومه های بی حد و حصری در فضای بی كران عالم هستی است باراده و بفرمان آفریننده قادر و حكیم توانائی در گردش بسوی یك نقطه مقصود و مقدسی است كه علم و خرد بشر عاجز از ادراك آن نقطه است.
بنزد عقل هر داننده ای هست
كه برگردند گرداننده ای هست
چه بهتر كه از زبان صادق مصدق خودش درس گرفته و از لسان وحی بیان كنیم.
لذا بطور استعجاب و شگفتی می فرماید آیا گمان كرده اید آنچه ما آفریده ایم از شما آدمیان و عوالم دیگری كه شما باید سیر تكامل خود را در عالم بپایان برسانید عبث و بیهوده بود؟! یا خیال نمودید بازگشت شما بما نخواهد بود؟؟
از این آیه شریفه ی قرآن و چندین هزار آیه دیگری كه متضمن همین معنای رفیعه است معلوم می شود آفرینش روی یك حكمت و مصلحت و نظر خاصی بوده و می باشد كه علل اربعه مادی و صوری و فاعلی و غائی [1] آن كاملا محفوظ و مخلوط بوده است.
[ صفحه 388]
این خلقت از ذره اتمی تا ذره نسری و شعری كه بزرگترین كره مرئی چشم و مسلح عقل بشری است همه در سیر تكامل در حركت و گردش رو بكمال و هدف مقصود پیش می روند.
من نكردم خلق تا سودی كنم
بلكه تا بر بندگان جودی كنم
مسیر موجودات از مواد و موالید و عناصر بسیطه و مركبه از ذره تا دره از رشد و ظهور جماد تا تلاش آن از روئیدن نبات تا خشكیدن آن از جنبیدن حیوان تا مردن آن در یك نظام متقن محكم - غیر قابل فتور و نقص - در حركت تكاملی پیش می روند در این سیر تدریجی استعدادهای نهفته و قوه و نیروهای محض بفعلیت محض رسیده و مراحل تكامل از مبداء تا معاد حاصل می گردد تا بعلت نهائی واصل گردد.این سیر مواد طبیعی در نظام كمال در همه عوالم حكومت دارد و روش آن در مسیر همه یكسان و بر یك نهج منطبق است.
و مادر این دیباچه می خواهیم روش سیر و سلوك مواد و موالید را كه با هم انطباق كامل دارد. و نظام طبیعت كه با نظام شریعت و نظام اجتماع كه با نظام تدوین و تكوین مطابقت كامل دارد بنظر علاقه مندان برسانیم و مفاد و مدلول این رساله ارزنده را با نظام انطباق داده و مصداق این مفهوم كلی را نیز معرفی نمائیم.
خاقانی:
تا درد و محنت است در این تنگنای خاك
محنت برای مردم و مردم برای خاك
جز حادثات حاصل این تنگنای چیست
ای تنگ حوصله چه كنی تنگنای خاك
این عالمی است جافی و از جیفه موج زن
صحرای جان طلب كه عفن شد هوای خاك
خواهی كه جان بشط سلامت بردن بری
بگریز ازین جزیره وحشت فزای خاك
خواهی كه در خور نگه دولت كنی مقام
برخیز ازین خرابه ی نادلگشای خاك
[ صفحه 389]
هرگز وفا ز عالم خاكی نیافت كس
حق بود دیو را كه نشد آشنای خاك
ای مرد چیست خود فلك و طول و عرض او
دودی است قبه بسته معلق ورای خاك
شهباز گوهری چه كنی قبه های دود
سیمرغ پیكری چه كنی توده های خاك
خاقانیا جنیبت جان در عدم فرست
كان چرب آخورش به از این سبز جای خاك
تخلی جعل نه ای سوی بستان قدس شو
طبری نه عنكبوت مشو كدخدای خاك
میلی بهر بها بخر و در دو دیده كش
یاری نبینی ای كهر بی بهای خاك
در پیرامون سخن امام(ع) در نظم تكوین
آیا گمان می كنید آنچه ما آفریده ایم بیهوده و باطل است آیا خیال می كنید بسوی ما بازگشت نخواهید كرد.
این خیال باطل و گمان بیهوده است. پروردگار آفریننده عالم و آدم برتر و بالاتر از همه چیز و همه كس است پادشاهی و فرمانروائی او بر حق است و جز او خدائی نیست اوست كه آفریننده و پرورش دهنده عرش اعظم و هیئت كبیر عالم است.
و ما خلقنا السموات و الارض الا بالحق
خلقت و آفرینش عالم و آدم و آسمانها و زمین عبث و بیهوده نبوده بحكم عقل و خرد و علم و دانش در سلسله علل و معلول هیچ موجودی بدون علت غائی لباس وجود نپوشیده عالم وسیع آفرینش كه عبارت از یك سلسله منظومه های بی حد و حصری در فضای بی كران عالم هستی است باراده و بفرمان آفریننده قادر و حكیم توانائی در گردش بسوی یك نقطه مقصود و مقدسی است كه علم و خرد بشر عاجز از ادراك آن نقطه است.
بنزد عقل هر داننده ای هست
كه برگردند گرداننده ای هست
چه بهتر كه از زبان صادق مصدق خودش درس گرفته و از لسان وحی بیان كنیم.
لذا بطور استعجاب و شگفتی می فرماید آیا گمان كرده اید آنچه ما آفریده ایم از شما آدمیان و عوالم دیگری كه شما باید سیر تكامل خود را در عالم بپایان برسانید عبث و بیهوده بود؟! یا خیال نمودید بازگشت شما بما نخواهد بود؟؟
از این آیه شریفه ی قرآن و چندین هزار آیه دیگری كه متضمن همین معنای رفیعه است معلوم می شود آفرینش روی یك حكمت و مصلحت و نظر خاصی بوده و می باشد كه علل اربعه مادی و صوری و فاعلی و غائی [1] آن كاملا محفوظ و مخلوط بوده است.
[ صفحه 388]
این خلقت از ذره اتمی تا ذره نسری و شعری كه بزرگترین كره مرئی چشم و مسلح عقل بشری است همه در سیر تكامل در حركت و گردش رو بكمال و هدف مقصود پیش می روند.
من نكردم خلق تا سودی كنم
بلكه تا بر بندگان جودی كنم
مسیر موجودات از مواد و موالید و عناصر بسیطه و مركبه از ذره تا دره از رشد و ظهور جماد تا تلاش آن از روئیدن نبات تا خشكیدن آن از جنبیدن حیوان تا مردن آن در یك نظام متقن محكم - غیر قابل فتور و نقص - در حركت تكاملی پیش می روند در این سیر تدریجی استعدادهای نهفته و قوه و نیروهای محض بفعلیت محض رسیده و مراحل تكامل از مبداء تا معاد حاصل می گردد تا بعلت نهائی واصل گردد.این سیر مواد طبیعی در نظام كمال در همه عوالم حكومت دارد و روش آن در مسیر همه یكسان و بر یك نهج منطبق است.
و مادر این دیباچه می خواهیم روش سیر و سلوك مواد و موالید را كه با هم انطباق كامل دارد. و نظام طبیعت كه با نظام شریعت و نظام اجتماع كه با نظام تدوین و تكوین مطابقت كامل دارد بنظر علاقه مندان برسانیم و مفاد و مدلول این رساله ارزنده را با نظام انطباق داده و مصداق این مفهوم كلی را نیز معرفی نمائیم.
خاقانی:
تا درد و محنت است در این تنگنای خاك
محنت برای مردم و مردم برای خاك
جز حادثات حاصل این تنگنای چیست
ای تنگ حوصله چه كنی تنگنای خاك
این عالمی است جافی و از جیفه موج زن
صحرای جان طلب كه عفن شد هوای خاك
خواهی كه جان بشط سلامت بردن بری
بگریز ازین جزیره وحشت فزای خاك
خواهی كه در خور نگه دولت كنی مقام
برخیز ازین خرابه ی نادلگشای خاك
[ صفحه 389]
هرگز وفا ز عالم خاكی نیافت كس
حق بود دیو را كه نشد آشنای خاك
ای مرد چیست خود فلك و طول و عرض او
دودی است قبه بسته معلق ورای خاك
شهباز گوهری چه كنی قبه های دود
سیمرغ پیكری چه كنی توده های خاك
خاقانیا جنیبت جان در عدم فرست
كان چرب آخورش به از این سبز جای خاك
تخلی جعل نه ای سوی بستان قدس شو
طبری نه عنكبوت مشو كدخدای خاك
میلی بهر بها بخر و در دو دیده كش
یاری نبینی ای كهر بی بهای خاك
[1] علت مادي مصالح ساختمان يك بنا و علت صوري صورت بنا و علت فاعلي سازنده و باني و بناست و علت غائي هدف و مقصود از ايجاد و ابداع است. پس يقين است كار حكيم عالم قادر عبث نبوده و نيست.